Minuskuła - Mała litera alfabetu. Przeciwieństwo majuskuły. Terminu „minuskuła” używają projektanci krojów pisma oraz historycy. Terminu „litera tekstowa” używają osoby pracujące z tekstem drukowanym. Terminu „mała litera” używa się w języku powszechnym do wszystkich zastosowań.
WERSALIKI - to duże litery w druku, maszynopisie i wydruku komputerowym, z których składa się całe słowo lub wiersz. To słowo pisane np. CAPS LOCKIEM na klawiaturze czy ręcznie, dużymi literami.
Ligatury - połączenie dwóch lub więcej liter w jedną. W typografii jest to czcionka lub glif w foncie cyfrowym, których oczko zawiera co najmniej dwie połączone litery w postaci jednego wspólnego, nowego znaku, np. w połączeniu liter fi, gdy kropka z litery i jest jednocześnie końcem litery f.
Kapitaliki – Określenia kapitaliki i wersaliki związane są z wielkością czcionki. Wersaliki to tekst napisany tylko wielkimi literami, np. SZKOŁA. Kapitaliki to teks napisany również wielkimi literami, ale o wysokości liter małych.
Stopień pisma - podstawowa miara wielkości znaków składanego tekstu. Określana jest jako wysokość pola znaku, a wyrażana w punktach typograficznych.
Firet – pomocnicza jednostka miary stosowana w typografii. Wartość firetu równa 1 odpowiada aktualnie używanemu stopniowi pisma. Wyrażana jest jako kwadrat o boku równym danemu stopniowi pisma. Mówiąc krócej, firet to bieżący stopień pisma.
Interlinia – Pusty pas między wierszami tekstu. Interlinia to jedna z najważniejszych cech tekstu sformatowanego w DTP. Jest to odległość między sąsiednimi wierszami tekstu liczona jako odstęp pomiędzy dolną linią pisma w wierszu górnym i górną linią pisma w wierszu dolnym.
Tracking – gęstość składu – równomierne odsuwanie lub przybliżanie do siebie znaków w tekście, możliwość regulowania odległości pomiędzy znakami globalnie w skali całego tekstu lub w jego wybranym fragmencie, funkcja dostępna w programach do składu i łamania publikacji, procesorach tekstu oraz innych programach pracujących z tekstem w trybie graficznym.
Kerning – regulowanie odległości pomiędzy konkretnymi parami znaków w danym kroju pisma i jego odmianie. Określane w ten sposób są nie tylko odstępy pomiędzy literami, ale także pozostałymi znakami. Kerning to jeden ze sposobów regulacji świateł międzyliterowych.
Błędy typograficzne:
Sieroty - błąd w składzie tekstu polegający na pozostawieniu na końcu wiersza krótkiego słowa, zwłaszcza jednoliterowego (spójnik lub przyimek tj. “i”, “ale”, “nad”, “w”, “z” itp.) Sierotki rażą szczególnie w sąsiedztwie znaków interpunkcyjnych. Reguła ta obowiązuje wyłącznie w języku polskim i czeskim.
Wdowy - to określenie oznaczające bardzo krótką linię tekstu, często składającą się z jednego słowa lub końcówki przenoszonego słowa, na koncu akapitu lub szpalty. Wdowa traktowana jest jako błąd nie tylko z uwagi na estetykę dokumentu, ale także na brak optymalizacji miejsca przeznaczonego na wydruk.
Bękarty - potoczne określenie błędu łamania tekstu, którym jest pozostawienie na początku następnego łamu samotnego końcowego wiersza akapitu (zwanego wierszem zawieszonym).
Szewc - To błąd polegający na umieszczeniu na końcu strony linii otwierającej nowy akapit.